Мит: Болестите за кои се вакцинира се смртоносни и без вакцинација ќе имаме епидемии на овие болести со голем број на смртни случаи.
Вистината: Додека повеќето вакцини беа воведени во 1950-тите, болести како што се детска парализа, туберкулоза, дифтерија, голема кашлица, шарлах, вариола вера, мали сипаници, заушки и крупна сипаница беа главно благи болести кои ретко предизвикуваат повеќе од непријатност. До 1940-тите, како што е случај денес, овие болести ретко биле смртоносни кај инаку здрави возрасни или деца.
Понатаму, имало пад од 90 до 99 проценти на смртноста кај овие болести ПРЕД програмите за вакцини да започнат. Болестите за кои немало вакцини (шарлах, црна чума), исто така, драстично се намалија во раните до средината на 1900-тите.
CDC има многубројни графикони кои ги прикажуваат стапките на заразни болести од сите видови. Следниот графикон ja покажува стапка на смртност кај мали сипаници од 1900 до 1984 година. Забележете дека вакцината против морбили била воведена во 1963 година. Дотогаш смртта од мали сипаници била речиси нула.
Истиот модел на опаѓање е присутен и кај други болести како дифтерија, тифус, шарлах и голема кашлица (забележете го скокот кај дифтерија, по воведувањето на вакцината).
Значи, ако овие болести веќе биле мала закана за здравјето, со ретка смртност од средината на 20-тиот век, зошто има толку голем акцент на вакцинацијата?
Секако, неограничениот оптимизам и љубовна врска со научниот напредок што следеа по Втората светска војна, се дел од равенката.
Горделивоста и ароганцијата се уште еден фактор. Оваа ароганција е евидентна од изјавата на д-р Александар Ленгмур во трудот под наслов „Важноста на морбилите како здравствен проблем“, кој се појави во The Journal of Public Health во 1962 година.
Ленгмур, сега познат како „татко на епидемиологијата“, напиша – „На оние кои ме прашуваат зошто сакаш да ги искорениш морбилите – одговорам со истиот одговор што го користел Хилари кога го прашале зошто сакал да се искачи на планината Еверест. Тој рекол: „Затоа што е таму“. На ова може да се додаде „и тоа може да се направи“.“ Во истиот документ тој призна дека малите сипаници веќе биле „… само – ограничувачка инфекција со кратко траење, умерена сериозност и ниска фаталност“. (Dissolving Illusions, стр. 402)
Иако смртоносната закана за јавното здравје од болестите, што се дел од распоредот за рутинска вакцинација во детството, практично исчезнаа пред да започнат програмите за вакцинација, научниците сепак продолжија со развивање на вакцините.
Оваа научна ароганција, со непочитување на потенцијалните здравствени последици од вакцините, зазема поголема важност кога ќе се сфати дека Ленгмур ја создал Службата за епидемиско разузнавање за владата на САД, а тој, исто така, го предводеше делот за епидемиологија на организацијата, што денес стана Центар за контрола на болести (CDC).
Oд кампањата на Ленгмур за заштита на јавното здравје, САД имаат повеќе болни деца од кога и да е порано и повеќе од другите развиени земји. Педесет проценти од децата на училишна возраст, имаат една или повеќе хронични здравствени проблеми. Овие хронични состојби траат многу подолго од благите вируси кои ги заразувале претходните генерации. Исто така многу од овие состојби често може да се поврзат со несаканите ефекти од вакцините.
Опасноста од изместената доверба во науката која создаде (а сега често и наложува) вакцинации може да се види во фактот дека инциденцата на болестите како и смртта од болестите, како што се вариола вера, драматично се ширеле по започнувањето на програмите за вакцинација со широки размери. Всушност, инциденцата на повеќето болести се зголеми нагоре по воведувањето на вакцините. Лекарите сега исто така знаат дека луѓето можат да се заразат или да ги пренесат вирусите по вакцинацијата, што придонесе за појава на болести што вакцините требаше да ги спречат.
Со современите вакцини, особено вознемирувачки е вакцината за полиото, по воведувањето во 1954 година. Илјадници вакцинирани во 1955 година со вакцините на Салк, произведени од страна на Cutter и Wyeth Labs, се заразиле со полио од вакцината.
Од верзијата на Катер вакцината:
220.000 биле инфицирани,
70.000 развиле симптоматска мускулна слабост,
164 развиена тешка парализа,
10 починаа.
Членовите на семејствата и членовите на заедницата, исто така го фатиле истиот вирус на полио – индуциран од вакцина против полио. Голем дел од оваа информација беше сокриена од јавноста како што се случи и излезе на виделина во 1990 година, откако Законот за слобода на информации откри повеќе детали, вклучувајќи и информации за проблемите со Wyeth Labs. (од
Dissolving Illusions, стр. 270-1).
И вакцините против морбили и дифтерија / пертусис / тетанус се на врвот на листата за барања за компензирање поради смрт и инвалидитет во текот на последните триесет години.
Повеќе за тоа дали вакцините нѐ спасија од изумирање.
