Со почетокот на пандемијата на САРС-КОВ-2, почна потрагата по евентуална директна или супортивна терапија за КОВИД 19. Прв на листата, покрај супортивните терапии беше хидроксихлорокинот (HCQ). Текот на приказната за хидроксихлорокинот за време на оваа пандемија испиша страшен дел од историјата на човештвото.
Хидроксихлорокинот стана најпопуларен, но и најцензуриран и забрануван лек во историјата на фармацијата. Со повеќе од 65 години присуство на пазарот и со скромна вредност поради непостоечки монопол на лекот, се банира од секакво спомнување во јавноста во однос на новиот корона вирус. Повлечен е дури и од редовна продажба. Иако од почетокот на пандемијата се јавија огромен број на доктори кои ги третирале пациентите со овој лек и имале одлични резултати – жестоко се избегнува дебата и се цензурира секој обид да се информира научната и воопшто целата јавност.
Како резултат на нападите кон HCQ — овозможени од фармацевтската индустрија, од врвни здравствени работници, социјалните мрежи и покорните медиуми – десетици илјади пациенти со КОВИД-19 „умираат непотребно“ од „причини кои немаат никаква врска со правилно интерпретирање на науката“. Експертот што ја прави таа остра оценка е професорот по епидемиологија на Јеил, д-р Харви Риш, кој верува дека во иднина „оваа погрешна епизода во однос на хидроксихлорокинот ќе се изучува од социолозите на медицината како класичен пример за тоа како вон-научните фактори ги поништија јасните медицински докази“.
Хлорокин, хидроксихлорокин, наука и историја
По епидемијата на САРС од 2003 година, истражувачите во Европа (2003 и 2004 година) и од Special Pathogens Branch на ЦКБ (2005), се впуштија во потрага по лек, за евентуално повторно појавување на овој корона вирус. Објавија теоретски модели и детално ги открија ин витро наодите за лекот што нуди веројатна „профилактичка и терапевтска предност“ -хлорокинот (CQ).
После овие ветувачки студии на клеточна култура (цитирани стотици пати во научната литература), истражувачите ширум светот продолжија да го истражуваат антивирусниот потенцијал на хлорокинот (CQ), аналогно и на хидроксихлорокинот (HCQ). Еден труд од 2006 година во The Lancet Infectious Diseases повторно го насочи вниманието кон CQ како „вредна терапевтска опција доколку САРС повторно се појави“. Во 2014 година, после респираторниот синдром од Блискиот исток (MERS-CoV), истражувачите од Националниот институт за алергија и заразни болести на САД (NIAID), идентификуваа 27 постојни соединенија „со активност и против Мерс-КоВ и САРС-КоВ “, вклучувајќи ги и CQ и HCQ. Забележувајќи дека „скринингот на одобрени лекови за идентификување на терапевтици со пренамена на лековите е валиден пристап“, истражувачите на NIAID го издвоија CQ и еден друг лек во својот краен заклучок дека имаат забележителен потенцијал да ги „конфигурираат“ двете болести на корона вирусот „во помалку вирулентна субклиничка инфекција“, што резултира со помалку неповолни исходи на болеста.
Нормално, овие истражувања беа први на умот на многу лекари кога САРС-КоВ-2 се појави оваа година.
Цинкот е еден од есенцијалните елеменети на имуниот систем со познато антивирусно дејство. Тој е суштински елемент, присутен во трагови, кој е клучен за растот, развојот и одржувањето на имунолошката функција. Неговото влијание достигнува до сите органи и типови на клетки, што претставува интегрална компонента од приближно 10% од човечкиот протеом и опфаќа стотици клучни ензими и фактори на транскрипција. Недостатокот на цинк е впечатливо честа појава, што влијае на околу една четвртина од населението во земјите во развој, но исто така влијае на различни популации во развиениот свет како резултат на животниот стил, возраста и факторите поврзани со болести. Како резултат на тоа, статусот на цинкот е клучен фактор што може да влијае на антивирусниот имунитет, особено затоа што популациите со дефицит од цинк честопати се изложени на ризик од стекнување вирусни инфекции.
Во изминатите 50 години се акумулира изобилство докази со кои се демонстрира антивирусно дејство на цинкот против различни вируси и тоа преку бројни механизми. Терапевтската и превентивната употреба на цинк за вирусни инфекции, како што се вирусот на херпес симплекс и обичната настинка е доста проучувана и со доста добри резултати.
Покрај директните антивирусни ефекти на хлорокинот и хидроксихлорокинот, тие конкретно го насочуваат екстрацелуларниот цинк до интрацелуларните лизозоми, каде што интерферира, преку одреден механизам, со корона вирусната репликација.
Ако е даден на почетокот, цинкот заедно со цинк јонофор како хидроксихлорокинот, помога да се намали вирусното оптоварување и да се спречи имунолошкиот систем да стане преоптоварен. Без цинк, хидроксихлорокинот може да биде повеќе или помалку бескорисен.
До оваа година, за CQ и HCQ имаше монотон интерес и без значителни настани. Германската компанија Баер го разви CQ како антималарик во 1934 година, а HCQ дојде околу една деценија подоцна. Во 1955 година, FDA го одобри HCQ за употреба во САД и лекот стана основен производ за контрола на одредени автоимуно-воспалителни состојби.
Светската здравствена организација (СЗО) ги вклучи CQ и HCQ на својот список на основни лекови и двата лека добија репутација за безбедни доколку се дозираат правилно. Најпроблематични пријавени несакани реакции биле појавата на маларија отпорна на лекови и со долготрајна употреба и повисоки од препорачаните дози – ретинопатија.
На 13 март 2020 година, д-р Тодаро и неколку коавтори објавија упатство – „Бела книга“ преку Интернет, која укажува на истражувањето за хлорокинот на ЦКБ од 2005 година и ја потенцира раната и успешна употреба на HQ кај пациенти со Ковид-19 во Јужна Кореја и Кина. Забележувајќи ги овие ветувачки резултати и фактот дека Кина го насочуваше оганот право кон CQ „после неколку скрининг-рунди на илјадници постојни лекови“, двајцата лекари ги повикаа САД да ѝ дадат на медицинската фела на Америка итно зелено светло за да препишуваат CQ и HCQ за КОВИД-19 пациенти. Наместо тоа, лекарите беа пресретнати со отстранувањето на „Белата книга“ од Гугл.
Во исто време, Франција објави позитивни резултати за употреба на HCQ во комбинација со антибиотикот азитромицин. Постигнувајќи ги овие резултати, францускиот лекар др. Дидиер Раул со години пишува за потенцијалот на CQ и HCQ за „рециклирање“ на вирусни и други инфекции на 21виот век.
Министерот Филипче изјави дека пациентите со КОВИД-19, од 25ти март ќе се третираат со хлорокин и азитромицин, но не сите, туку според клиничката слика.
По вестите за употребата на хидроксихлорокинот во март, беше направен интервентен увоз на Плаквенил и беше ослободен од царински давачки. Подолг период документите за тоа кој го направил увозот и по колкава цена – не беа достапни. После 4 месеци се објави дека увозник е АД д-р Пановски, фирма со „интересно“ досие.
Во светот продолжија ветувачки резултати за хидроксихлорокинот.
Студија од Мичиген за пациенти хоспитализирани со прием поврзан со КОВИД-19 и рано третирани, потврди дека и HCQ сам и HCQ плус азитромицин, можат значително да ја намалат смртноста поврзана со КОВИД19.
Други студии го потенцираа успехот на тројна комбинација на HCQ, азитромицин и цинк. CQ / HCQ брзо го зголемуваат интрацелуларното ниво на цинк – важно со оглед на тоа што лицата кои најверојатно може да се КОВИД-19 пациенти (стари лица и оние со коморбидни хронични состојби), имаат тенденција да се со дефицит на цинк.
Операцијата успешна, пациентот мртов
Иако историјата, но и неодамнешните испитувања на хидроксихлорокинот покажаа добри резултати, нешто се случи. Лекот стана непогоден, дури и погрешен за третман на САРС-КоВ-2. И FDA и EMA ги повлекоа своите препораки и овластувања за користење на HCQ, сугерирајќи дека не постои третман за КОВИД 19. Одлуката доаѓа по упаство на СЗО во кое им се препорача на земјите да престанат со користење на лекот после „нивните“ клинички испитувања. Оваа препорака СЗО ја засноваше на најнова научна студија објавена во престижното медицинско списание Лансет, која објави резултати дека третманот со HCQ е неадекватен за лекување на Ковид-19, дури и смртоносен.
Медиумите направија флагрантно погрешно претставување на науката за HCQ, но подготвеноста на врвните списанија да ја финализираат науката во насока против HCQ, е уште пошокантна. Во светот се правеше сѐ да се исклучи употребата на HCQ, базирано на препораките на СЗО.
И кај нас се прекина употребата на HCQ . Колку и како се користел лекот во Македонија, сѐ уште немаме точни информации. Но, директорката на Клиниката за инфективни болести – Стевановиќ соопшти за DW дека „искуството од користењето на лекот не било исклучително негативно“. Терапијата со хлорокинот на Клиниката се давала исклучиво по претходни испитувања и со постојано следење на состојбата на пациентите. Кај неколку пациенти, кај кои биле забележани негативни ефекти, терапијата била прекината. Но, потоа додава: „Не може да се каже какви биле ефектите. Можеби текот на болеста би бил ист и без тој лек“.
Иако според студиите тогаш, ремдесивириот се „покажал умерено ефикасен и незначајно ја намалува стапката на смрт“, сепак по препорака на СЗО ќе чекале набавка на Ремдесивир. Лек кој мора да се дава во болнички услови и чини над 3000 евра, во споредба со комбинираниот третман со HCQ, кој чини околу 30 евра.
И неможе да биде пошокантно, на почетокот на јуни, после преиспитување од страна на десетици независни научници, Лансет ја повлече единствената студија која говори против HCQ, која ја објави пред само 13 дена и која се покажа дека користи фабрикувани податоци за да ја поткопа терапијата со CQ / HCQ.
Студијата наводно анализирала повеќе од 96.000 пациенти кои се хоспитализирани со потврден КОВИД-19 во 671 болница низ 6 континенти. Студијата заклучила дека групата што примила HCQ имала поголема стапка на смртност и поголема стапка на компликации. Како резултат на оваа студија, СЗО го прекина испитувањето кое го беше започнала, наречено Solidarity trial, иако самата СЗО со нејзиниот пристап до податоци знае дека не може да добие податоци од повеќе од 400 болници. Овој факт не претставувал никаков основ за СЗО да се посомнева во веродостојноста на студијата.
Па, кој стои позади оваа студија? Компанијата позади „рецензираната“ научна студија објавена во The Lancet се нарекува Surgisphere. Нејзината LinkedIn страница имала помалку од 100 следачи, нејзиниот твитер профил имал 170 следачи и немала објавено постови меѓу октомври 2017 година и март 2020 година. Тврдела дека управува со една од најголемите и најбрзите бази на податоци во светот, но имала само 6 вработени кои се намалиле на 3 после повлекувањето на студијата. Потрагата по јавно достапни информации сугерирала дека за неколку од вработените во компанијата имало малку или немало воопшто податоци, или научна позадина. Вработениот кој бил означен како научен рецензент, во суштина бил автор на научно фантастична литература и уметник во фантастични филмови. Друг вработен кој бил назначен како извршен член за маркетинг била модел за возрасни и хостеса за настани. Авторите на студијата не го објавиле нивниот код, ниту податоците. Не ги објавиле земјите кои придонеле за собирање на податоците. Никој ова не го приметил за време на рецензијата, ниту пак СЗО, пред да ја отфрли сета претходна научна литература и да ја прифати оваа како единствена вистина.
Дебаклот оттогаш стана познат како #LancetGate. Истиот ден кога беше повлечена студијата од Лансет, New England Journal of Medicine повлече посебна студија поврзана со КОВИД-19, која се потпираше на непроверливи податоци добиени од истата контроверзна компанија Surgisphere што ги доставуваше податоците за студијата во Лансет.
Студијата ја повлекоа, но препораките кои беа основани на студијата, останаа на важност! Зошто?
Дека анти-HCQ кампањата е меѓународна во обем, потврдија неколку големи клинички испитувања „Солидарност“ (Solidarity) предводено од СЗО (која беше повторно реактивирана после дебаклот со студијата во The Lancet), „Закрепнување“ (Recovery) предводено од Велика Британија и студијата РЕМАП-Ковид. Овие испитувања кои требаше да одговорат на прашања поврзани со безбедноста и ефективноста на HCQ. подоцна беше откриено дека користеле и до 4 пати поголеми дози на HCQ од дозите за кои се знаело дека се смртоносни („Солидарност“ и „Закрепнување“). Овие испитувања, исто така, избрале клинички несоодветни пациенти кои или имале тешка болест во доцна фаза („Солидарност“ и „Закрепнување“) или биле близу до смрт, па дури и не биле во можност да дадат согласност во некои случаи (РЕМАП). Агенциите кои ги спонзорирале, потоа ги искористија катастрофално искривените резултати за да го дискредитираат HCQ и нејасно да ја прикажат лажната студија на Лансет (пред нејзиното повлекување) за поддршка на нивните негативни заклучоци.
Кога медицинскиот интернист и експерт за билошка војна – др. Мерил Нас, спроведе детална анализа на студиските протоколи, таа заклучи дека „СЗО и другите национални здравствени агенции и добротворни организации, дизајнирале огромни клинички испитувања за да се осигураат дека хидроксихлорокинот нема да покаже корист“, а со тоа, придонеле за „зголемување на бројот на смртни случаи во овие испитувања“ и „лишување милијарди луѓе од потенцијална корист од безбеден и евтин лек за време на голема пандемија“. Прочитајте повеќе за видувањата на д-р Мерил овде.
Добрите резултати продолжија, а цензурата се зголеми
По овие скандали продолжи да се редат низите на успешни клинички испитувања за ефективноста на хидроксихлорокинот во рана фаза од инфекцијата и неговата безбедност. Се разбира онаму каде што беше возможно да се користи, поради „препораката“ да не се препишува HCQ заради „големиот број на несакани ефекти и малата корист“.
Ново објавената студија од Турција не открила срцеви абнормалности при примена на HCQ дадени во терапевтски дози во траење од 5 дена, кај пациенти во рана фаза на КОВИД-19. „Немаше значително QT пролонгирање или други неповолни дефекти на спроводливоста во срцето кои варираа од почетната ЕКГ слика на пациентот пред администрацијата на HCQ. Припишувањето на какви било срцеви ефекти на пациентот во доцна фаза поради вирусот, медицински е тотално неправилно“. Нивниот заклучок: HCQ е безбеден за рана употреба.
Доста интересен природен експеримент во однос на употребата на хидроксихлорокинот се случи во Швајцарија. Опишувајќи го „природниот експеримент“ во Швајцарија, доктор Риш од Јеил забележа:
„На 27 мај, швајцарската национална влада забрани амбулантско користење на хидроксихлорокин за КОВИД-19. Околу 10 јуни, смртните случаи на КОВИД-19 се зголемија за четири пати и останаа покачени. На 11 јуни швајцарската влада ја отповика забраната, а на 23 јуни стапката на смртност се врати на она што беше претходно“.
Еве го графиконот на Универзитетот Џон Хопкинс кој го документира преголемото зголемување на стапката на смртност (CFR) – т.е., смртни случаи кои можеле да се спречат и што се случија во Швајцарија во текот на 13-дневниот период – време во кое пациентите беа лишени од овој живото-спасувачки третман.
Во меѓувреме FDA, на 10 август, го одби Барањето за итно одобрување за амбулантски превентивен и ран третман со хидроксихлорокин (HCQ), поднесено на 1 јули од доктори истражувачи од болницата Хенри Форд во Детроит, поддржано од тимот кардиолози на д-р Питер Меккуло од Heart and Vascular Institute, Далас.
Д-р Питер Меккуло во неговото клиничко истражување, покажа профилактички придобивки од HCQ што им бил даван на болничките работници кои секојдневно биле изложени на КОВИД, исто како што беше заклучено и во Индија, Јужна Кореја, Кина и во повеќе други земји.
Здружението на американски лекари и хирурзи ( Association of American Physicians & Surgeons -AAPS) покрена петиција за слободно користење на HCQ. По доставената петиција, повторно доставени докази зошто HCQ треба да е достапен на јавноста – нивното барање беше одбиено од Агенцијата за храна и лекови на САД.
Како дел од доставените докази до судот, AAPS вклучува и табела во која се гледа како земјите кои охрабруваат употреба на HCQ, како што се Јужна Кореја, Индија, Турција, Русија и Израел, биле далеку поуспешни во борбата против КОВИД-19 од земјите кои имаат забранета или обесхрабрена рана употреба на HCQ.
Потоа Здружението поднесе тужба, против Агенцијата за храна и лекови, со цел да се стави крај на своето произволно мешање во употреба на хидроксихлорокинот (HCQ) и да се ослободат државните резерви за употреба.
Доктори од „првата линија“ кои имаат директен контакт со пациентите снимија видео во кое ги изложиjа своите резултати за успешната примена на HCQ. Видеото за 24 часа достигна преку 20 милиони прегледи, по што беше отстрането од сите мејнстрим медиуми и беше оценето како „погрешна информација“ од страна на „пребарувачите на факти“
И не само наведените, голем број на лекари кои третираат пациенти со КОВИД-19, јавуваат дека животи се спасени со евтини, безбедни, лекови одобрени од FDA — хидроксихлорокин, азитромицин, доксициклин со додатоци цинк, витамин Ц и витамин Д.
Во овој момент постојат над 70 студии од целиот свет кои потврдиja дека: 100% од студиите што го проценувале HCQ за профилакса пред изложеност на КОВИД-19 (PrEP), профилакса по изложеност (PEP) или рана употреба, покажале „висока ефикасност“, како и 59% од студиите кои ја испитуваат употребата на HCQ во подоцнежните фази на болеста.
Сепак, користењето на овој третман продолжи да се забранува во поголемиот дел од светот, иако HCQ е докажано безбеден, ефикасен, со ниска цена, со можност за амбулантско лекување кое го имаме СЕГА.
Секојдневно луѓе умираат непотребно, очигледно за политички и финансиски агенди, не заради недостаток на достапен третман и превенција за КОВИД-19. Не можеме да си дозволиме да нема превенција на смртни случаи чекајќи магична вакцина. Дури и ако имаме вакцина која „ќе функционира“, па дури и ако е до некаде безбедна, сепак ни требаат терапевтици како што е HCQ.
Зошто сета оваа цензура и забрана за користење на овие евтини и докажани терапии?
EMA и FDA донесоа планови и акти за забрзување на постапките при одобрување на нови лекови и вакцини за КОВИД 19, како и за пренамена на старите постоечки.
ЕМА (Европската агенција за лекови) донесе одлука за забрзано одобрување на третман и вакцини, според кој се скратуваат постапките и условите за одобрување на истите. Што значи тоа во однос на ефикасноста и безбедноста, очигледно ќе видиме.
FDA (Агенцијата за храна и лекови на САД) веќе имаше донесено акт за итно одобрување на лекови и вакцини – Emergency Use Authorization of Medical Products and Related Authorities. Го надополнија со Emergency Use Authorization for Potential COVID-19 Treatment. Овде можете да ги видите досега одобрените лекови, процедури.
Со овој акт им се дава право на надлежните институции да дозволат примена на неиспитани лекови во услови кога, меѓу другото, постојат итни случаи со инфективни болести (emerging infectious disease). Овој акт до сега беше неколку пати применет за КОВИД-19. Тоа што пропишува овој акт е дека во услови на итни случаи со инфективни болести, Агенцијата за храна и лекови на Америка, може да дозволи да се употребат медицински средства кои не се испитани, кои не се одобрени и кои не се лиценцирани. Акцентот секако е на одобрувањето на неиспитаните вакцини кои се форсираат како пат кон „новото нормално“. Но, еден од условите за да биде искористена оваа можност е да нема адекватен, одобрен и достапен алтернативен лек.
Дали HCQ е закана за да пропаднат милијардите долари кои се вложени за развивање на вакцина? Секако дека е. Доколку официјално се признае добробитта на HCQ, тогаш државите ќе немаат легална можност да наметнат вакцина, која не мора да ги помине сите чекори на тестирање. Вакцина која досега за корона вирус не била направена и вакцина која ќе има легален имунитет при несаканите реакции кои можат и ќе се појават.
Извори и референци:
https://anthraxvaccine.blogspot.com/2020/06/how-false-hydroxychloroquine-narrative.html
https://ahrp.org/how-a-false-covid-19-narrative-was-created-sustained-for-six-months/
https://ahrp.org/faucis-promotional-hype-catapults-gileads-remdesivir/
https://aapsonline.org/preliminary-injunction-sought-to-release-hydroxychloroquine-to-the-public/
